Jan

Het is meestal vlak voor zevenen in de ochtend. Ik lig nog in een comateuze toestand in bed, terwijl mijn vriendin naast me in bed ontbijt. De tv gaat aan en daar klinkt een stem. Niet zomaar een stem, maar die van Jan de Hoop.

Ik doe één van beide ogen voorzichtig open en spiek wat er op de beeldbuis te zien is. Ah, de mok staat weer op de desk. Ah, deze keer geen geruit overhemd, maar een overhemd met daarover een lekkere warme trui. Typisch Jan.

Jan zorgt voor een goed begin van mijn dag. Jan is een beetje van ons. Hij is altijd vrolijk en bovenal grappig in de droogste zin van het woord. Inmiddels weten we via zijn afkondigingen ook wie er allemaal achter de schermen werken. Van koffiejuf tot schoonmaakster. ‘Een fijne dag namens het hele team, dus ook namens Wendel’, meen ik mij te herinneren van zijn afsluiting woensdagmorgen. ‘Eensgelijk, Wendel!’ hoor ik mezelf in gedachten zeggen.

Dinsdag kaartte Jan ook nog even een probleem van persoonlijke aard aan bij de weerman. Jan rijdt elektrisch, maar kreeg zijn stekker er in alle vroegte niet uit. Vastgevroren. Er zat geen beweging in. De gedachte van Jan de Hoop die wanhopig aan het sjorren is aan de stekker van zijn elektrische auto doet me glimlachen. En met mij ongetwijfeld meerdere kijkers. Maar bovenal dacht ik: arme Jan, had ik hem maar even kunnen helpen in de kou. Had me gebeld? Of getwitterd? Ik was je komen helpen! Ook hierin sta ik vast niet alleen.

Zijn mooie manier van presenteren is nog maar het begin van een dag vol Jan, want wie hem op Twitter volgt, ziet de meest fantastische tweets. Zo trakteerde Jan ons woensdag op een foto van zijn moeder. Daar was hij voor ‘koffie en boodschapjes’ naar eigen zeggen. En in de middag volgt een foto van Jan. In de keuken staat hij met in de ene hand een kip en in de ander een ei. ‘Na een hoop gekakel, dan eindelijk ons eerste eitje.’ Zelfs de kip lijkt blij te zijn dat hij door Jan wordt vastgehouden.

Het is een dag uit het gewone leven van Jan de Hoop. Gewoon, maar altijd bijzonder en leuk. Op visite bij moeders, aan de wandel met man Coen en Bob de Boxer, ik smul ervan. Gewoon omdat Jan Jan is.